Paracord i liny

Odpowiedni kawałek mocnej linki to niezbędny element ekwipunku zabieranego w teren. Może być potrzebny podczas obozowania do budowy lub rozstawienia schronienia. Różnych rodzajów linek można użyć do spięcia ekwipunku oraz właściwego umocowania go lub przytroczenia do plecaka. Ponadto linki można używać do oplotów rękojeści noży. W takim przypadku mając ze sobą nóż zawsze dysponuje się pewnym odcinkiem linki. Również w zestawie przetrwania powinien znajdować się odpowiedni odcinek mocnej linki oraz innej np. cieńszej typu micro cord, aby móc je wykorzystać w awaryjnej sytuacji. Liny najwygodniej przenosić w ekwipunku w formie zwoju, który może być wykonany różnymi technikami. Ważne, aby zabezpieczał linę przed splątaniem i był na tyle ścisły, żeby zajmowała jak najmniej miejsca w plecaku. W razie potrzeby lina jest bardzo łatwo dostępna i można szybko wykorzystać odpowiedni do potrzeb odcinek. Zwój może być przenoszony wewnątrz plecaka lub przytroczony do niego od zewnątrz. Istotne jest, aby nie wisiał swobodne podpięty, gdyż może zaczepiać się o gałęzie, czy mijane przedmioty utrudniając marsz. Cienkie linki typu nano cord lub micro cord mogą być używane do podwieszenia drobnych akcesoriów np. kompasu, małej latarki, czy gwizdka sygnalizacyjnego lub troczenia do plecaka lżejszego ekwipunku. Micro cord nadaje się także do wykonywania oplotu rękojeści małych noży typu neck. Do mocowania wyposażenia do plecaka przydają się również elastyczne linki typu shock cord ze stoperem, pozwalające ściśle umocować doczepiany ekwipunek.
W naszym sklepie oferujemy linki AtWood Rope MFG: Paracord 550, Tactical Cord, Micro Cord i Nano Cord.

Paracord

To popularna linka używana na wypadach survivalowych. Jest dość wszechstronna, choć nie nadaje się do wszystkiego. Warto pamiętać, że paracord nie jest dopuszczony (nie jest atestowany) do wspinaczki i asekuracji, również nie powinien być używany do wieszania hamaka (wbrew pozorom kiedy leżymy w hamaku na linę mogą działać kilka razy większe obciążenia, niż wskazywałaby na to nasza waga). Paracord nie nadaje się do obciążeń dynamicznych, gdyż ma dość luźno wykonany oplot rdzenia, brak plecionego rdzenia (rdzeń to tylko kilka ułożonych obok siebie cienkich linek), spłaszcza się na zagięciach i pod węzłami oraz chłonie wodę i brud do środka. Podczas użytkowania jego wytrzymałość może być znacząco niższa niż podaje producent (producent wytrzymałość podaje wg laboratoryjnych testów nowej linki na statyczne obciążenie). Podczas użytkowania na wytrzymałość linki ma wpływ sposób jej eksploatacji oraz warunki atmosferyczne, brud itp. W czasie użytkowania przy obciążeniu luźny oplot może się przesuwać względem rdzenia osłabiając linkę, podobnie czyni brud wchodzący w oplot, a każdy mocno zaciśnięty węzeł spłaszcza linkę, czyli znowu ją osłabia (nawet po jego rozwiązaniu w tym miejscu linka jest mocno osłabiona). Dlatego paracord można stosować tam, gdzie nie występują obciążenia dynamiczne. Ze względu na swoją budowę paracord powinien być przenoszony w luźnym zwoju, tak jak dostarcza go producent. Jest wtedy też łatwy i wygodny do wykorzystania. Parakord rozwinięty z mocno ściśniętego oplotu rękojeści, bransolety, czy ozdobnego warkocza, w sytuacji awaryjnej może być niestety nieprzydatny - po dłuższym przechowywaniu w takiej formie, nawet po rozwinięciu, jego splot może być znacznie osłabiony, przez co linka będzie miała dużo mniejszą wytrzymałość. Podstawową zaletą paracordu jest jego waga, jest to dość lekka linka oraz dostępność w ogromnej ilości kolorów. Z powodzeniem może być używany np. do: budowy schronienia - tam gdzie nie ma obciążeń dynamicznych, oplotów rękojeści, wiązania pętli zabezpieczającej przez otwór w rękojeści, smyczy i zawieszek dla drobnych przedmiotów, mocowania, wiązania między sobą oraz troczenia wyposażenia do plecaka i wykonywania ozdobnych bransolet.
Paracord to linka o średnicy 4-5 mm i składająca się najczęściej z 7 nylonowych rdzeni. Dostępnych jest kilka rodzajów paracordu różniących się średnicą, czy ilością rdzeni w splocie, co przekłada się na wytrzymałość. W zastosowaniach survivalowych najczęściej spotykany jest parakord 550-7, czyli linka o 7 rdzeniach i wytrzymałości statycznej nowej linki w warunkach laboratoryjnych minimum 550 funtów (249 kg). Posiada ona najlepszy z paracordów stosunek wytrzymałości do wagi i objętości, czyli jest wystarczająco wytrzymały i jednocześnie wygodny do spakowania i zabrania w teren. Paracord  jest dość odporny na promienie UV oraz pleśń.

Linki nylonowe typu tactical cord

To „mniejszy brat” paracordu  o grubości 2-3 mm i 4 nylonowych rdzeniach. Jest alternatywą dla parakordu tam, gdzie można użyć cieńszej linki o mniejszej wytrzymałości. Na wypadach w teren często wykorzystuje się linki typu tactical cord o średnicy 2,4mm, 4 rdzeniach w splocie i wytrzymałości statycznej ok. 124 kg. Są pomocne do mocowania różnego wyposażenia w obozie, troczenia i wiązania do ekwipunku oraz wykonywania oplotów rękojeści, bransolet, czy smyczy dla różnych drobnych przedmiotów.

Nano cord i micro cord

Cienkie linki wykonane ze splecenia kilku włókien bez wewnętrznego rdzenia. Zajmują bardzo mało miejsca w ekwipunku, nawinięte są na szpulkę wielokrotnego użytku. Są odporne na pleśń, gnicie oraz promienie UV. Przydatne do podwieszania drobnych akcesoriów np.: kompasu, małej latarki, czy niezbędnika. Z micro cordu można wykonywać także oploty rękojeści małych noży. Linki typu micro cord mogą mieć średnicę 1,2 -1,4 mm i wytrzymywać obciążenie statyczne do 45kg. Natomiast Linki nano cord mają najczęściej średnicę 0,75 mm i wytrzymałość statyczną na obciążenie ok. 16 kg.

Linki elastyczne typu shock cord

Wytrzymałe, elastyczne linki do wszechstronnego zastosowania. Wykonane najczęściej z rdzenia zawierającego kilkanaście do kilkudziesięciu gumowych linek zamkniętych w poliestrowym oplocie. Charakteryzują się rozciągliwością nawet do 90%, co oznacza że metrowy odcinek może rozciągnąć się na długość 1,9 m. Linka może być używana do troczenia, ścisłego spinania ekwipunku, jako ściągacz do ubrań, pomocna przy budowie schronienia. Shock cord wygodnie jest używać ze specjalnym karabinkiem zakładanym na zakończenie linki lub popularnym stoperem.

Liny Dyneema

Bardzo wytrzymałe i bardzo lekkie liny. Dyneema jest wielowłóknistym włóknem powstałym z polietylenu o bardzo dużej masie cząsteczkowej (UHMWPE). W zależności od wagi jest 15 razy bardziej wytrzymała od stali. Jest bardzo lekka – utrzymuje się na wodzie i słabo absorbuje wodę. Liny Dyneema są dość odporne na warunki atmosferyczne i promieniowanie UV. Bardzo często posiadają konstrukcję z rdzeniem z Dyneemy i oplotem poliestrowym, taka budowa lepiej chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi i wpływem UV rdzeń przenoszący obciążenia. Liny Dyneema stosowane są np. w żeglarstwie. W bushcrafcie i survivalu mogą być używane np. do: budowy schronienia, wieszania hamaka, rozstawienia tarpa oraz wszędzie tam, gdzie występują duże obciążenia. Można je wykorzystywać również do troczenia wyposażenia oraz jako zawieszki i smycze do drobnych przedmiotów. Warto pewien odcinek przenosić w zestawie przetrwania. Nadają się również na oploty rękojeści noży, choć sam splot nie wygląda tak atrakcyjnie jak wykonany z paracordu. Natomiast w sytuacji awaryjnej po rozpleceniu go z rękojeści mamy dostęp do pełnowartościowej wytrzymałej linki. Niestety liny Dyneema występują w ograniczonej kolorystyce.

Liny kevlarowe

Kevlar to włókno aramidowe o bardzo dużej wytrzymałości na rozciąganie oraz wpływ wysokich temperatur. Sam kevlar jest włóknem wrażliwym na promieniowanie UV, dlatego większość lin kevlarowych jest wykonywana w formie plecionego rdzenia z kevlaru oraz oplotu z włókien poliestrowych, które chronią rdzeń przed działaniem UV oraz przetarciem. Liny kevlarowe charakteryzują się niewielkim pełzaniem, czyli bardzo małym wydłużeniem pod wpływem długotrwałego działania sił. Lina utrzymująca ciężar nie luzuje się z biegiem czasu. Natomiast posiadają bardzo niską absorpcję sił dynamicznych i z tego względu zupełnie nie nadają się do zastosowań alpinistycznych. Liny kevlarowe są mało odporne na załamania, dlatego nie powinno się na niej wykonywać węzłów. Węzeł może obniżać wytrzymałość liny nawet o połowę. Liny kevlarowe na wypadzie survivalowym mają ograniczone zastosowanie, można ich używać np. na odciągi.

Liny statyczne i dynamiczne do zadań na wysokości

Działania na wysokości wymagają odpowiedniej wiedzy, umiejętności oraz właściwie dobranego sprzętu. Bezpieczeństwo jest priorytetem, tutaj nie ma drogi na skróty. Każdy upadek może nieść zagrożenie dla zdrowia i życia. Dlatego każdy element ekwipunku użytkowany na wysokości musi spełniać rygorystyczne wymagania. Dotyczy to również lin, które muszą spełniać normy EN-1891(liny statyczne ) i EN-892 (liny dynamiczne), co oznacza że są bezpieczne i dopuszczone do pracy na wysokości.
W survivalu niektóre zadania mogą być wykonywane na wysokości. Tutaj można zaliczyć choćby podchodzenie po linie, czy zjazdy. Do tego celu używane są liny statyczne, które mają wysoką wytrzymałość na obciążenia. Wykonane są np. z poliamidu (rdzeń i oplot), o specjalnym splocie, gdzie rdzeń odpowiada za wytrzymałość liny, natomiast oplot zabezpiecza rdzeń i odpowiada za trwałość liny, odporność na przetarcie, przecięcie oraz wnikanie brudu. Liny statyczne umożliwiają stabilne i w pełni kontrolowane podejście, wykonanie zadania i zjazd. Po naprężeniu mają niewielką rozciągliwość, wydłużanie max. 5%, więc nie szarpią, jednocześnie nie sprężynują, dlatego idealnie nadają się do bezpiecznego podchodzenia po linie i zjazdów.
Liny dynamiczne to z kolei liny rozciągliwe przeznaczone do wspinaczki, które mają zapewnić bezpieczeństwo wspinacza w razie odpadnięcia od ściany. Generalnie liny dynamiczne dzieli się na: pojedyncze, podwójne (połówkowe) oraz bliźniacze. Ich zadanie jest identyczne, mają przejąć większość energii podczas ewentualnego odpadnięcia wspinacza i bezpiecznie go „przechwycić”. Mogą być wykonane np. z poliamidu. Użycie lin dynamicznych wymaga znajomości technik wspinaczkowych oraz wyposażenia w specjalistyczny sprzęt. W typowych zastosowaniach survivalowych liny dynamiczne nie są używane.